Όλα από μία πόρτα περνάνε..

Τα σπίτια φυτρώνουν και αυτά σαν τα λουλούδια
Μαραίνονται και αυτά με τα χρόνια, σαν τα λουλούδια
Άμα παίζαμε το video της ζωή μας γρήγορα, θα μέναμε εκστατικοί
Μπαίνεις για πρώτη φορά στο σπίτι σου αγκαλιά στα χέρια, μόλις γεννιέσαι
Βγαίνεις μετά, αγκαλιά στα χέρια ή με το καρότσι
Μετά με τα παπούτσια σου, τα πρώτα
Μετά με ένα παιχνίδι στο χέρι και έναν σκούφο μέχρι τα μάτια, και το άλλο χέρι στο χέρι των γονιών
Μετά κρατάς μία σάκα
Μετά μόνο τα κλειδιά και ένα πουλόβερ «Που ήσουνα τόσες ώρες»; «Άσε με μάνα!»

Και από εκεί και μετά όλο και κάτι κρατάς.. Την πρώτη σου βαλίτσα για την εκδρομή
Τον πρώτο σου έρωτα, τον φέρνεις σπίτι όταν λείπουν οι δικοί σου
Μετά κρατάς το παιδί σου, εσύ και το φέρνεις
Μετά κρατά τους δικούς σου, που μεγάλωσαν και τους πας όπου θέλουν
Μετά κρατάς το στόμα σου κλειστό και λες λίγα
Μετά κρατάς τα έπιπλα για να περπατήσεις

Όλα από μία πόρτα Περνάνε, όλα περνάνε
Η ζωή η ίδια είναι ένα πέρασμα
Περνάς καλά; Να περάσεις καλά! ..Περαστικά, περαστικός..
Περαστικός ήμουν... Έτσι έπρεπε να λέει ο έρωτας όταν έρχεται και σε βρίσκει
..Απροειδοποίητα... και εμείς του λέμε περάστε




Λίνα Νικολακοπούλου