Το μέτρημα

Τους ανθρώπους της ζωής μου θα 'θελα να τους κρατήσω
τα αγρίμια, τους αγγέλους και τους πιο κανονικούς
όσους άφησαν σημάδι, όσους πήρε το σκοτάδι
τους εκείνους, τους τυχαίους, τους πολύ προσωπικούς

και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί
κι είναι η μοναξιά που επείγει ότι με μελαγχολεί
και μου βγαίνουνε πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουν πολλοί
σε ένα μέτρημα που ανοίγει τη παλιά μου τη πληγή..

Άνθρωποι μόνοι που άφησαν σκόνη
φιλίες και αγάπες που πήραν οι δρόμοι
κλεμμένοι, κρυμμένοι κρυφά δανεισμένοι
τυχαίοι, γενναίοι, δειλοί, φοβισμένοι
δικοί μου και ξένοι, γλυκείς και θλιμμένοι
σε σχέσεις σε σπίτια καλά κλειδωμένοι
χαρούμενοι άσχετοι συνεπιβάτες
καλλιτέχνες παιδιά με γραβάτες
εχθροί μου και φίλοι, μικροί και μεγάλοι
που δίνουν με μέτρο, που κάνουν σπατάλη
αγάπες που έμοιαζαν που έχουν αξία
και άλλες που ξέμειναν στην χειραψία
φτωχοί που σερβίρουν τα έτοιμα
oi λογικoi και όσοι ζουν με το αίσθημα

......φοβάμαι πως χάνω το μέτρημα